شب که ماه را از جیب پیراهنم بیرون بیاورم

صبح که آفتاب از نوک انگشتانم

بریزد روی چهره مهتاب

یادم باشد

آنهایی را که سایه ام دروغ پاشیده اند

ببخشم

به کسانی که تکه ای از روحم را کندند

بخندم

و به نشانی آسمان و تویی که الان

روبروی این شعر نشته ای بوسه پست کنم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: