زندگی دایره است ...
مركزش صفر بزرگ ...
ومنم داخل آن...
وتویی نیز چو "من"...
و منو "تو" با هم ...
می توانیم كه از صفر بسازیم عددی...
و به اندازه ی اندازه ی خود ...
حجم این دایره را بیش كنیم ...
گر چه صفریم ولی ...
كسترش خویش كنیم...
پس اگر "من" به "تو" یاری نكنم...
و "تو" مانی بی "من"...
آسمان بی كس و بی مهر شود ...
دایره خالی و بی مصرف و خود صفر شود...
نظرات شما عزیزان: